مدیریت تحقیق، توسعه و نوآوری شامل برنامه‌ریزی، هدایت، کنترل و هماهنگی در راستای ظرفیت های “تحقیق، توسعه و نوآوری ” است که به شکل دادن و تحقق بخشیدن اهداف استراتژیک و عملیاتی سازمان ها می پردازد.
آنچه در ادبیات مدیریت تحقیق، توسعه و نوآوری بدان اشاره شده است:
– طبق دستورالعمل فراسکاتی (Frasccati)، مدیریت ” تحقیق، توسعه، نوآوری” شامل مدیریت تحقیقات پایه، کاربردی و توسعه تجربی است.
– ستیندامار، فال و رابرت (Cetindamar, Phaal, Probert) چالش‌های در حال افزایش در زمینه های مدیریت نوآوری و فناوری را بیان می‌کند.
مدیریت
“تحقیق، توسعه و نوآوری” در هر یک از وجوه خود تاثیر مثبتی بر عملکرد
سازمان ها دارد. در واقع، نوآوری یکی از عوامل اصلی موفقیت دراز مدت یا
پایدار شرکت ها است. توسعه نوآوری های حوزه فناوری، مقدمات بهبود مدیریت
سازمانی را تسریع کرده و همچنین باعث سریع تر شدن روند تبادل دانش و
یادگیری می شود. در این شرایط، شرکت‌هایی که توانایی نوآوری دارند، سریع تر
از شرکت‌هایی که این قابلیت را ندارند، با چالش ها روبرو شده و به حل آن
ها می پردازند.
برای موفقیت “مدیریت تحقیق، توسعه و نوآوری” در طولانی
مدت، شرکت ها باید شیوه های مدیریتی مناسبی را در پیش بگیرند، که به آن ها
کمک کند منابع لازم و ظرفیت های شرکت را به کارگیرند. برای تحقق این امر،
از سیستم های مدیریت “تحقیق، توسعه و نوآوری” به عنوان ابزاری استفاده می
شود که در تحقیق و توسعه خلاقیت را به وسیله فناوری، نظامند کرده و ترویج
می دهد. در عوض این سیستم ها به شرکت ها امکان می دهد نوآوری ( انواع مختلف
آن) بیشتری داشته باشند. به طور کلی، آنچه که گفته شد در نهایت می تواند
ارزش شرکت را افزایش دهد ( برای خود شرکت و سهام داران آن) و نتایج و
عملکرد آن را بهبود بخشد.
علاوه بر این، مدیریت موثر “تحقیق، توسعه و
نوآوری” شامل روش ها و روتین هایی است که می تواند توسط یک استاندارد یا
سیستم مدیریت، سازماندهی شود.
برای خواندن ادامه مطلب جدول استانداردهای مدیریت نوآوری (جهانی) کلیک کنید.
منبع: ISO5600
نظرات
ارسال یک نظر