چکیده
چکیده همکاری‌های صنعت_دانشگاه در ژاپن برای مقابله با افت رکود اقتصادی آغاز شد. قوانین متنوعی تصویب شد که منجر به ظهور دفاتر و دفاتر مرکزی مجوزهای فن آوری مالکیت معنوی شد. با این حال، همکاری صنعت_دانشگاه واقعاً در سال 2004 آغاز شد. به همین دلیل اکنون برای تعیین اینکه آیا انتقال فن آوری منجر به نوآوری در ژاپن کمک میکند یا خیر خیلی زود است. با این حال، چشم انداز برای آینده روشن است اگر ما این واقعیت را در نظر بگیریم که تعداد مجوزها از دانشگاه‌ها در حال حاضر به سطحی رسیده است که ایالات متحده در 20 سال پیش بود و همچنان به طور پیوسته رو به رشد است. به علاوه تشکیل شرکت‌های متعهد راه اندازی مبتنی بر دانشگاه (دانشگاه اسپین آف) ادامه دارد، و انتقال واسطه‌های فن آوری یادگیری و رشد را ادامه می‌دهند. بنابراین، انتقال فن آوری از دانشگاه به صنعت به احتمال زیاد به نوآوری کمک میکند.
رشد همکاری صنعت_دانشگاه در ژاپن در برابر رکود اقتصادی پایدار ژاپن رخ داده است. لایحه سازمان مجوز فن آوری (TLO) در سال 1998، حدود 5 سال پس از فروپاشی حباب اقتصادی ژاپن به تصویب رسید. در آن زمان در ایالات متحده، گوگل در دانشگاه استنفورد، نت اسکیپ در دانشگاه ایلینوی، و سان میکروسیستم و سیستم‌های سیسکو متولد شدند، شرکت‌هایی که بیش از 10 سال قبل از آن تشکیل شده بودند، به سرعت در حال رشد بودند. برای ژاپن، داستان‌های موفقیت ازهمکاری صنعت_دانشگاه در ایالات متحده تأثیر قوی داشت. در هر دوران، مردم زمانی که با رکود اقتصادی پایدار مواجه شدند در جستجوی یک گلوله نقره ای بودند. دولت ژاپن نیز کاملاً علاقه مند به یافتن یک راه برای فرار از دورانی بود که بعدها به عنوان دهه از دست رفته ژاپن شناخته شد. به نظر می‌رسد آنها امید خود را در همکاری‌های صنعت_دانشگاه قرار دادند. لایحه TLO سال 1998 منجر به تشکیل مؤسسات انتقال فن آوری متعدد شناخته شده به عنوان سازمان مجوز فن آور (TLOs) در اطراف دانشگاه شد. در آن زمان، اختراعات ساخته شده در دانشگاه‌ها به طور کلی به مخترع تعلق داشت. بنابراین، اگر استاد دانشگاه که اختراعی کرده بود هیچ علاقه ای به اختراع ثبت نداشت، هیچ کاربردی برای حق ثبت اختراع ایجاد نمی‌شد و نتایج تحقیقات صرفاً به کنفرانس‌های علمی ارائه می‌شد و در مجلات فنی منتشر می‌شد.
نظرات
ارسال یک نظر